April 2004,
vlek in linkerooghoek is zichtbaar
Homeopathie
Wie niet waagt, die niet wint. Ik heb contact gezocht met een natuurgenezer, gespecialiseerd in paarden. Met hem heb ik nog in drie maanden twee verschillende kuren geprobeerd. Helaas weer zonder succes. Op het einde ging Bert's oog steeds meer tranen en hield hij zijn oog vaker dicht. Inmiddels was 90% van zijn oog wazig wit. Ook was hij lichtschuw bij onverwachte lichtstralen. De lasten waren inmiddels hoger dan het profijt. Hij was al een jaar behandeld en voor Bert werd dit ook een belasting. Tijd voor de laatste mogelijke "behandeling".
Wie niet waagt, die niet wint. Ik heb contact gezocht met een natuurgenezer, gespecialiseerd in paarden. Met hem heb ik nog in drie maanden twee verschillende kuren geprobeerd. Helaas weer zonder succes. Op het einde ging Bert's oog steeds meer tranen en hield hij zijn oog vaker dicht. Inmiddels was 90% van zijn oog wazig wit. Ook was hij lichtschuw bij onverwachte lichtstralen. De lasten waren inmiddels hoger dan het profijt. Hij was al een jaar behandeld en voor Bert werd dit ook een belasting. Tijd voor de laatste mogelijke "behandeling".
Keuze
Ik vond het moeilijk de keuze te maken voor een oogverwijdering. Ik ben gaan zoeken naar ervaringen van andere mensen. Deze heb ik niet gevonden. Uiteindelijk ben ik gaan informeren bij een kliniek waar ik positieve verhalen over had gehoord. Ik ben goed ingelicht over de voors en tegens. De tegens zijn natuurlijk de risico's van de operatie (anesthesie/recovery), eventuele complicaties achteraf (ontstekingen in de oogholte) en je weet natuurlijk nooit hoe je paard met de handicap om zal gaan.
De voors waren dat Bert verlost zou worden van zijn zieke oog. Met daar tegenover dat als hij nog iets kon zien met dat oog, dat nooit veel geweest kon zijn. Na de operatie heeft de veearts dit bevestigd. Het oog was niet meer beter geworden en waarschijnlijk was Bert er zieker van dan ik vermoedde. Ik heb al vaker gemerkt dat Bert een hoge pijngrens heeft, hij laat zich niet snel ziek zien.
Ik vond het moeilijk de keuze te maken voor een oogverwijdering. Ik ben gaan zoeken naar ervaringen van andere mensen. Deze heb ik niet gevonden. Uiteindelijk ben ik gaan informeren bij een kliniek waar ik positieve verhalen over had gehoord. Ik ben goed ingelicht over de voors en tegens. De tegens zijn natuurlijk de risico's van de operatie (anesthesie/recovery), eventuele complicaties achteraf (ontstekingen in de oogholte) en je weet natuurlijk nooit hoe je paard met de handicap om zal gaan.
De voors waren dat Bert verlost zou worden van zijn zieke oog. Met daar tegenover dat als hij nog iets kon zien met dat oog, dat nooit veel geweest kon zijn. Na de operatie heeft de veearts dit bevestigd. Het oog was niet meer beter geworden en waarschijnlijk was Bert er zieker van dan ik vermoedde. Ik heb al vaker gemerkt dat Bert een hoge pijngrens heeft, hij laat zich niet snel ziek zien.
1 dag na de operatie
Operatie
Om uitstel te voorkomen heb ik meteen de afspraak voor opname afgesproken. Een spannende tijd. Operaties/anesthesie hebben nou eenmaal een hoger risico bij paarden. Zou de operatie goed gaan? Zou de recovery goed gaan? Zou Bert veel pijn hebben? Hoe ziet het eruit na de operatie? Hoe gaat Bert er mee om? Wat gaat er veranderen? enz. enz.
De dag van de operatie duurde erg lang. Hij werd om 09.00 uur geopereerd en om 15.30 uur kreeg ik te horen dat de operatie goed was gegaan. Ze belden pas nadat hij ook weer uit de recovery was en dit dus ook goed was verlopen. Met daarbij ook het “goede” bericht dat de beschadiging inderdaad door het stoten is ontstaan en in ieder geval niet door een inwendige oorzaak. Voor zijn gezonde oog had dit dus geen betekenis. Hij stond alweer in zijn eigen stalletje en ik kon hem bezoeken.
Om uitstel te voorkomen heb ik meteen de afspraak voor opname afgesproken. Een spannende tijd. Operaties/anesthesie hebben nou eenmaal een hoger risico bij paarden. Zou de operatie goed gaan? Zou de recovery goed gaan? Zou Bert veel pijn hebben? Hoe ziet het eruit na de operatie? Hoe gaat Bert er mee om? Wat gaat er veranderen? enz. enz.
De dag van de operatie duurde erg lang. Hij werd om 09.00 uur geopereerd en om 15.30 uur kreeg ik te horen dat de operatie goed was gegaan. Ze belden pas nadat hij ook weer uit de recovery was en dit dus ook goed was verlopen. Met daarbij ook het “goede” bericht dat de beschadiging inderdaad door het stoten is ontstaan en in ieder geval niet door een inwendige oorzaak. Voor zijn gezonde oog had dit dus geen betekenis. Hij stond alweer in zijn eigen stalletje en ik kon hem bezoeken.
10 dagen na de operatie
Eerste bezoek
Dat heb ik dan ook gedaan. Je kunt horen dat het goed gaat, maar zien is altijd overtuigender. Ik was een beetje voorbereid op de oogwond doordat er toevallig een ander paard stond die een paar dagen voor Bert hetzelfde heeft ondergaan. Ik was blij dat ik een beetje wist wat ik kon verwachten, anders was ik meer geschrokken. Het is bijvoorbeeld heel logisch dat zijn hoofd geschoren wordt, maar daar had ik vooraf niet bij stil gestaan. Ik zag dit bij het andere paard en had dit daardoor in mijn beeld ingecalculeerd. Maar voorbereid of niet, het ziet er toch akelig uit, maar dan ook vooral omdat het je eigen paard betreft. Ook was Bert wat nerveus, dat was nog de nawerking van de narcose. Hij had wel een goede eetlust, altijd een goed teken.
De eerste foto is een dag na de operatie gemaakt. Het hoofd is dus gedeeltelijk geschoren. Rondom de oogholte is het dik (bloed/vocht) en staat de huid gespannen. Op het oog zit een rolletje verband gehecht. De volgende foto is vijf dagen na de operatie gemaakt. Toen was het verband er al twee dagen af. Het is nog dik en zijn hoofd is nog wat viezig, maar toch ziet het er al “mooi” uit. De oogleden zijn netjes gehecht en heeft nog de gewone vorm omdat er vocht/bloed onder zit. Ook stond Bert er goed bij en toen ik even met hem wandelde was hij allert en hinnikte alles bij elkaar. Op de kliniek heeft hij pijnstillers en antibiotica gehad.
Dat heb ik dan ook gedaan. Je kunt horen dat het goed gaat, maar zien is altijd overtuigender. Ik was een beetje voorbereid op de oogwond doordat er toevallig een ander paard stond die een paar dagen voor Bert hetzelfde heeft ondergaan. Ik was blij dat ik een beetje wist wat ik kon verwachten, anders was ik meer geschrokken. Het is bijvoorbeeld heel logisch dat zijn hoofd geschoren wordt, maar daar had ik vooraf niet bij stil gestaan. Ik zag dit bij het andere paard en had dit daardoor in mijn beeld ingecalculeerd. Maar voorbereid of niet, het ziet er toch akelig uit, maar dan ook vooral omdat het je eigen paard betreft. Ook was Bert wat nerveus, dat was nog de nawerking van de narcose. Hij had wel een goede eetlust, altijd een goed teken.
De eerste foto is een dag na de operatie gemaakt. Het hoofd is dus gedeeltelijk geschoren. Rondom de oogholte is het dik (bloed/vocht) en staat de huid gespannen. Op het oog zit een rolletje verband gehecht. De volgende foto is vijf dagen na de operatie gemaakt. Toen was het verband er al twee dagen af. Het is nog dik en zijn hoofd is nog wat viezig, maar toch ziet het er al “mooi” uit. De oogleden zijn netjes gehecht en heeft nog de gewone vorm omdat er vocht/bloed onder zit. Ook stond Bert er goed bij en toen ik even met hem wandelde was hij allert en hinnikte alles bij elkaar. Op de kliniek heeft hij pijnstillers en antibiotica gehad.
16 dagen na de operatie, de hechtingen zijn eruit
Naar huis
Een week na de operatie mocht hij naar huis. Ook toen was er al een duidelijk verschil zichtbaar. Het was allemaal minder dik en de huid stond niet meer zo gespannen. Het kuiltje boven de oogkas zat er weer en ook zie je de oogspieren mee bewegen als hij met zijn andere oog knippert. De derde foto is 10 dagen na de operatie gemaakt. 16 dagen na de operatie zijn de hechtingen verwijderd. Bij de laatste foto's is de huid al duidelijk wat aan het inzakken in zijn oogholte.
Thuis moest hij nog drie weken binnen blijven, dit voor zijn rust. Door zijn voer kreeg hij nog antibiotica. We hebben een mooie grote stal voor hem ingericht, waarbij hij ook de andere paarden kan zien en naar buiten kan kijken. De eerste week is hij schromelijk verwend. Veel bezoek met appeltjes, continue een gevulde ruif en regelmatig een extra portie brokjes. Hij was immers zielig en moest maar weer eens wat aankomen.
Een week na de operatie mocht hij naar huis. Ook toen was er al een duidelijk verschil zichtbaar. Het was allemaal minder dik en de huid stond niet meer zo gespannen. Het kuiltje boven de oogkas zat er weer en ook zie je de oogspieren mee bewegen als hij met zijn andere oog knippert. De derde foto is 10 dagen na de operatie gemaakt. 16 dagen na de operatie zijn de hechtingen verwijderd. Bij de laatste foto's is de huid al duidelijk wat aan het inzakken in zijn oogholte.
Thuis moest hij nog drie weken binnen blijven, dit voor zijn rust. Door zijn voer kreeg hij nog antibiotica. We hebben een mooie grote stal voor hem ingericht, waarbij hij ook de andere paarden kan zien en naar buiten kan kijken. De eerste week is hij schromelijk verwend. Veel bezoek met appeltjes, continue een gevulde ruif en regelmatig een extra portie brokjes. Hij was immers zielig en moest maar weer eens wat aankomen.
Nawoord
Na de drie weken rust mocht we weer langzaam het oude leventje oppakken. Rustig opbouwen en aanvoelen wat hij aan kan. Zoals de veearts het beschreef; “sommige paarden lopen na dergelijke ingreep een tijdje met hun ziel onder de arm”. Bij het ene paard duurt dit langer dan bij het andere paard.
Het slinken van het wondvocht is sneller gegaan dan ik had verwacht, elke dag werd de zwelling in zijn oogkas minder. Het enige wat langzaam ging was het aangroeien van zijn haren. Hij heeft nog een tijd met een half kaal hoofd rond gelopen.
Juni 2005, 4 maanden na de operatie.
In april 2005 zijn we een weekend op de Veluwe geweest en zijn we ook weer gestart met de wedstrijden. Gelukkig is er in zijn gedrag en rijden weinig veranderd. Hij reageert niet schrikkerig op onverwachte dingen, bijv. zonder aankondiging zijn hoofd aan zijn blinde kant aanraken. Ook bij het buitenrijden en op de wedstrijden is hij niet meer kijkerig dan hij al was. Waarschijnlijk omdat hij geleidelijk aan zijn zicht is verloren en er ook langzaam aan gewend is geraakt. Er zijn eigenlijk alleen wat kleine ongemakken, zoals;
- een bocht te kort nemen en zich dan stoten.
- op de vrachtwagen staat hij minder rustig, hij kan zijn hoofd dan niet ver genoeg draaien om met zijn rechteroog te kunnen zien wat er links gebeurd.
- bij het rijden merk ik dat hij wat minder gemakkelijk stelling aan neemt op links.
- er rekening mee houden dat ik hem niet zomaar in een vreemde wei zet met slecht zichtbaar stroomdraad.
- bij het buitenrijden kan Bert vluchtig worden als hij iets hoort, maar niet ziet, dan draai ik hem zo dat hij het met zijn rechteroog kan zien.
- zijn zweetklieren in en rond zijn oogholte zijn aangetast, waardoor hij bij warmte overmatig zweet op deze plekken. Hierdoor heeft hij wat haarverlies/kaalachtige plekken.
- op de vrachtwagen staat hij minder rustig, hij kan zijn hoofd dan niet ver genoeg draaien om met zijn rechteroog te kunnen zien wat er links gebeurd.
- bij het rijden merk ik dat hij wat minder gemakkelijk stelling aan neemt op links.
- er rekening mee houden dat ik hem niet zomaar in een vreemde wei zet met slecht zichtbaar stroomdraad.
- bij het buitenrijden kan Bert vluchtig worden als hij iets hoort, maar niet ziet, dan draai ik hem zo dat hij het met zijn rechteroog kan zien.
- zijn zweetklieren in en rond zijn oogholte zijn aangetast, waardoor hij bij warmte overmatig zweet op deze plekken. Hierdoor heeft hij wat haarverlies/kaalachtige plekken.
Lijkt een hele opsomming, maar het zijn allemaal kleine dingen waar goed mee om te gaan is. Ik ben blij (en trots) dat Bert zich in korte tijd heeft aangepast en er zo goed mee om gaat.
Mocht iemand vragen hebben of eenzelfde ervaring hebben dan hoor ik het graag; contact
16 dagen na de operatie, de zwelling is duidelijk afgenomen
5 dagen na de operatie, alles is nog opgezwollen
4 weken na de operatie, weer los in de wei
Inleiding
Bij Bert is in januari 2005 zijn linkeroog verwijderd. Ik heb besloten hierover informatie te plaatsen op internet, omdat ik zelf moeite heb gehad met het maken van deze keuze en ik destijds op zoek ben geweest naar informatie over deze ingreep. Uiteraard heeft de kliniek mijn vragen beantwoord en namen ze daar de tijd voor. Maar daarnaast had ik graag wat meer ervaringen gehoord van anderen die dit hebben meegemaakt. Ik heb dit niet kunnen vinden, voor mij een reden om daar verandering in te brengen. Bij elke situatie zullen andere en verschillende redenen meespelen waarom er wel of juist niet wordt gekozen voor het verwijderen van een oog. Ook behandelingen zullen misschien verschillen. Deze foto's en dit verhaal hebben betrekking op de situatie van Bert.
Bij Bert is in januari 2005 zijn linkeroog verwijderd. Ik heb besloten hierover informatie te plaatsen op internet, omdat ik zelf moeite heb gehad met het maken van deze keuze en ik destijds op zoek ben geweest naar informatie over deze ingreep. Uiteraard heeft de kliniek mijn vragen beantwoord en namen ze daar de tijd voor. Maar daarnaast had ik graag wat meer ervaringen gehoord van anderen die dit hebben meegemaakt. Ik heb dit niet kunnen vinden, voor mij een reden om daar verandering in te brengen. Bij elke situatie zullen andere en verschillende redenen meespelen waarom er wel of juist niet wordt gekozen voor het verwijderen van een oog. Ook behandelingen zullen misschien verschillen. Deze foto's en dit verhaal hebben betrekking op de situatie van Bert.
Ongelukje
Begin 2004 heeft Bert zijn oog gestoten aan de hoek van de staldeur. Ik werd gebeld dat hij met een dik oog op stal stond. Toen ik kwam was zijn oog inderdaad wat dik, maar verder liet hij geen pijn zien. Ik heb afgewacht tot de volgende dag. Toen was er niks meer te zien, zijn oog was weer geslonken en hij liet geen pijn zien. Een paar dagen later zag ik pas dat hij in zijn ooghoek een heel klein wazig wit vlekje had zitten, slechts een paar mm. Ik hield het in de gaten en kreeg het gevoel dat het langzaam maar zeker wat ging uitbreiden. De veearts heeft ernaar gekeken en heeft me oogzalf gegeven.
Begin 2004 heeft Bert zijn oog gestoten aan de hoek van de staldeur. Ik werd gebeld dat hij met een dik oog op stal stond. Toen ik kwam was zijn oog inderdaad wat dik, maar verder liet hij geen pijn zien. Ik heb afgewacht tot de volgende dag. Toen was er niks meer te zien, zijn oog was weer geslonken en hij liet geen pijn zien. Een paar dagen later zag ik pas dat hij in zijn ooghoek een heel klein wazig wit vlekje had zitten, slechts een paar mm. Ik hield het in de gaten en kreeg het gevoel dat het langzaam maar zeker wat ging uitbreiden. De veearts heeft ernaar gekeken en heeft me oogzalf gegeven.
Verloop
Het vlekje ging niet weg, maar bleef zich langzaam uitbreidden. De eerste drie maanden is Bert met twee verschillende oogzalven behandeld, zonder effect. Vervolgens is hij opgenomen op de kliniek om zijn oog te laten “raspen”. Het komt erop neer dat zijn hoornvlies op de vlek wordt afgeschraapt. Deze behandeling geeft normalitair een positieve prikkel tot genezing of in ieder geval een stabilisatie. Deze ingreep was nodig, omdat de vlek inmiddels al ter grootte van bijna een derde van zijn oog was. Na deze behandeling heeft hij een paar dagen op de kliniek gestaan. Eenmaal thuis begon het proces van zalven weer. Helaas had het raspen niet het gewenste effect en kwam de vlek weer terug en groeide verder.
Het vlekje ging niet weg, maar bleef zich langzaam uitbreidden. De eerste drie maanden is Bert met twee verschillende oogzalven behandeld, zonder effect. Vervolgens is hij opgenomen op de kliniek om zijn oog te laten “raspen”. Het komt erop neer dat zijn hoornvlies op de vlek wordt afgeschraapt. Deze behandeling geeft normalitair een positieve prikkel tot genezing of in ieder geval een stabilisatie. Deze ingreep was nodig, omdat de vlek inmiddels al ter grootte van bijna een derde van zijn oog was. Na deze behandeling heeft hij een paar dagen op de kliniek gestaan. Eenmaal thuis begon het proces van zalven weer. Helaas had het raspen niet het gewenste effect en kwam de vlek weer terug en groeide verder.
Onderzoek op oogkanker
Bert is doorverwezen naar de Faculteit Utrecht en hier zijn we drie keer voor onderzoek geweest. Er is onder andere een echo van zijn oog gemaakt. Ook deze onderzoeken gaven geen duidelijkheid over waarom dit proces niet te stoppen was. Ze hebben ook gedacht aan oogkanker. Dit omdat oogkanker in verhouding meer bij Haflingers lijkt voor te komen dan bij andere rassen en hij op zijn gezonde oog een rood wratje had zitten. Ze hebben van beide ogen een beetje weefsel geschraapt voor onderzoek.
We hadden geluk, het was geen oogkanker. Hoewel het geen 100% zekere uitslag was, er bestond nog een kleine kans dat de tumor zo diep in het oog zat dat het weefsel van het hoornvlies geen kankercellen bevat. Dit is dan alleen operatief vast te stellen.
Wat het wel was bleef de vraag, de enige optie was een niet omkeerbare ontstekingsreactie. Ook vanuit Utrecht
We hadden geluk, het was geen oogkanker. Hoewel het geen 100% zekere uitslag was, er bestond nog een kleine kans dat de tumor zo diep in het oog zat dat het weefsel van het hoornvlies geen kankercellen bevat. Dit is dan alleen operatief vast te stellen.
Wat het wel was bleef de vraag, de enige optie was een niet omkeerbare ontstekingsreactie. Ook vanuit Utrecht
heb ik weer verschillende zalfjes en druppels geprobeerd, elk met andere werkzame stoffen om te kijken of deze ontstekingsreactie te stoppen was. Allemaal zonder effect. In totaal is hij 9 maanden gezalfd en gedruppeld! Dit is erg intensief geweest, drie tot vijf keer per dag moest zijn oog gezalfd worden. Intensief voor Bert, die vond het maar niks. En intensief om uit te voeren. Gelukkig kon ik rekenen op hulp en met een schema op stal is het gelukt. Het werd steeds duidelijker dat de kans groot was dat zijn oog blind zou worden.
Vanuit de Faculteit Utrecht waren er ook geen mogelijkheden meer. De enige optie was een oogverwijdering als hij last zou krijgen van zijn oog. Deze keuze heb ik toen nog niet gemaakt. Hij had nog steeds wat profijt van zijn oog en liet geen pijn zien.
Vanuit de Faculteit Utrecht waren er ook geen mogelijkheden meer. De enige optie was een oogverwijdering als hij last zou krijgen van zijn oog. Deze keuze heb ik toen nog niet gemaakt. Hij had nog steeds wat profijt van zijn oog en liet geen pijn zien.
